ภาพจาก Google
ตอนเด็กๆ ในคืนฝนหนัก ๆ เราชอบมากๆ อากาศเย็นๆ ทำให้หลับสบาย แต่นั้นเป็นความรู้สึกของเด็กที่ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร แต่พอเราโตขึ้นเรียนจบมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ต้องออกไปทำงานนอกบ้าน
เลิกงานค่ำ ๆ เริ่มต้นทำงานใหม่ๆ ยังไม่มีรถยนต์ส่วนตัว ทำให้ต้องใช้บริการรถสาธารณะแทน บอกเลยว่าไม่ชอบมากๆ เพราะที่ทำงานไม่ได้ติดกับถนนใหญ่ เราต้องเดินออกจากซอยไปคอยรถ ซึ่งเป็นช่วง
เวลาที่เราต้องมองดูรถผ่านอยู่ตลอดเวลา บางครั้งเราต้องรอเป็นชั่วโมงกว่าจะรถจะผ่าน โดยเฉพาะวันที่ฝนตก เพราะรถคิวไม่ค่อยจะออกกัน ทำให้รถไม่เพียงพอต่อผู้ใช้บริการ
ภาพจาก Google
ยิ่งวันไหนฝนตก แถมด้วยลมฝนแรง ๆ เปียกฝนสุด ๆ ถึงจะมีร่มแล้วก็ตาม ฝนตกหนัก ๆ ทำให้เดินทางลำบาก ถนนเปียกลื่นล้มจนเป็นแผล เจ็บเข้าไปอีก พอมีรถยนต์ใช้ใหม่ ตอนนั้นยังเป็นขับรถมือใหม่หัดขับ จำได้ว่าช่วงฝนตกหนัก ๆ เราก็กลัวมองไม่เห็นทาง ต้องขับอย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะไปชนรถข้างหน้า น้ำท่วมถนน รถก็ติด กว่าจะถึงบ้านก็ช้า ทำให้คนที่บ้านก็เป็นหว่ง