คาราโอเกะ ( Karaoke)

คำว่าคาราโอเกะ (「カラオケ」, Karaoke) มาจากภาษาญี่ปุ่น โดย “Kara” ที่แปลว่า ว่างเปล่า และ “Oke” ที่แปลว่า ออเคสต้า รวมกันหมายถึง เทปที่มีแต่เสียงดนตรี ไม่มีเสียงขับร้อง 



ขอบคุณภาพจาก Google


หากให้พูดถึงประสบการณ์การร้องคาราโอเกะของตัวเอง นานมาก ๆ เลยจำได้ครั้งแรกของการร้อง คาราโอเกะ  ตัวเองไปกินอาหารที่โรงแรมแห่งหนึ่งกับเพื่อน ๆ ในกลุ่ม ซึ่งช่วงนั้นคาราโอเกะ กำลังฮิตและเป็นที่นิยมมากๆ พวกเราตั้งใจจะไปร้องคาราโอเกะกันที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งดังและนิยมมากในเรื่องของคาราโอเกะ เพราะที่นี้มีจอภาพขนาดใหญ่ มีเพลงให้เลือกหลากหลาย และนักท่องเที่ยวชอบไปกัน 



ขอบคุณภาพจาก Google


โดยเค้าจะเปิดให้บริการแขกที่ไปกินอาหารได้ร้องคาราโอเกะและต้องจองโต๊ะก่อนล่วงหน้า หากเดินเข้าไปจะไม่โต๊ะให้นั่ง คนที่ต้องการจะร้องเพลง ให้ไปแจ้งเจ้าหน้าที่ควบคุมว่าเราอยากจะร้องเพลงอะไร แล้วเค้าจะจัดคิวให้ตามลำดับ เพลงก็จะหมุนเวียนไปตามโต๊ะพอถึงโต๊ะของเราเจ้าหน้าที่ก็จะเอาไมค์มาให้  จากนั้นก็เปิดเพลงที่เราขอขึ้นมาก เราก็ร้องได้เลย ไม่ต้องอายไปเพราะไฟในห้องอาหารค่อนข้างมืด ๆ สลัว ๆ ต้องเดินมาใก้ลๆถึงจะเห็นหน้าว่าใครเป็นคนร้อง
 


ขอบคุณภาพจาก Google


ตอนนั้นจะใช้เพลงของคุณนันทิดา แก้วบัวสาย  ร้องคาราโอเกะอยู่ตลอด โดยส่วนตัวคิดว่าเพลงของคุณนันทิดา มีความไพรเราะภาษาสวย เสียงไม่สูงและต่ำจนเกินไป จึงทำง่ายต่อออกเสียงน้ำเสียงที่ในการใช้ร้องไม่ยากเกินจนไป ทำให้ร้องได้ไม่ติดขัด 





ช่วงที่คาราโอเกะเป็นที่นิยมสุดๆ ไปงานรื่นเริงที่ไหนก็จะต้องมีคาราโอเกะมาตั้งให้ความบันเทิงตลอด แถมตามบ้านทั่ว ๆ ก็ยังมีให้เห็นโดยเฉพาะปีใหม่ ร้องเพลงกันจนถึงเช้าเลยก็ว่าได้



ขอบคุณภาพจาก Google