รฟท. "รถไฟไทย" จากอดีตถึงปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจและเป็นการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ หากจะพูดถึงรถไฟไทยกับการใช้บริการเดินทางของตนเอง ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันในแต่ละช่วงวัย ตนมีโอกาสใช้บริการการรถไฟเยอะมากๆ
โดยเฉพาะในช่วงวัยเด็ก และวัยเรียน โดยเฉพาะช่วงปิดเทอม แต่พอโตมีงานมีการทำ การขึ้นรถไฟก็ไม่ได้ใช้บริการสักเท่าไร หรืออาจจะไม่ค่อยได้ใช้บริการเลยเป็นปีๆ ยิ่งรถไฟขบวนท้องถิ่นนั้นไม่ได้ใช้บริการ
ก็ว่าได้ การใช้บริการรถไฟขบวนท้องถิ่นนั้นเราจะต้องเข้ามาซื้อตั๋วทีสถานีรถไฟก่อนรถไฟออกซึ่งจะเปิดขายก่อนรถออก 2 ชั่วโมง หรือซื้อตั๋วบนขบวนรถไฟก็ได้ ในกรณีที่สถานีไม่มีที่ขายตั๋วให้บริการ ตั่วที่ได้จะไม่มีการกำหนดเลขที่นั่งให้กับผู้โดยสาร
เมื่อขึ้นไปบนรถไฟก็สามารถเลือกที่นั่งได้ด้วยตนเอง และที่นั่งนั้นจะต้อไม่มีเจ้าของ ซึ่งที่นั่งดังกล่าวจะมีหมายเลขติดเอาไว้ตามลำดับที่นั่งตรงฝาผนังและจะมีการกำกับไว้ว่าเป็นเลขที่นั่งตรงริมทางเดิน หรือริมหน้าต่าง ยกตัวอย่างช่น NO.24 ริมหน้าต่าง NO.25 ริมทางเดิน
มีสายช่วยจับยึดในการทรงเวลายืนสีเหลือง ๆ ด้านบน และชั้นวางกระเป๋า สัมภาระต่าง ๆ ด้านบนของทีนั่ง
หลังจากรถออกจากสถานีได้สักครู่ก็จะมีเจ้าหน้าที่เดินมาตรวจตั๋ว โดยจะใช้ “ตะแล็ปแก็ป”ตัดกดลงบนตํ๋วตรงปลายตั๋ว การตัดตั๋วรถไฟถือเป็นเอกลักษณ์ อย่างหนึ่งของการนั่งรถไฟ เจ้าหน้าที่จะใช้มือบีบจับ “ตะแล็ปแก็ป” ให้ส่งเสียงดัง"แก็ปแก็ป" มาแต่ไกล เมื่อได้ยินก็ตรียมตั๋วให้พร้อมเพื่อให้เจ้าหน้าที่ตั๋ว
รถไฟขบวนท้องถิ่นไม่แอร์ แต่จะเปิดพัดลมและหน้าต่างระบายความร้อน อยู่ตลอดเวลา หน้าต่างด้านนอกจะเป็นกระจก ด้านในจะเป็นอลูมิเนียม
จากที่สังเกตุเห็นส่วนด้านหน้าของตัวรถไฟจะเป็นที่นั่งประจำของคนขับเพียงคนเดียว อีกด้านจะเป็นห้องเก็บสัมภาระต่าง ๆ ของเจ้าหน้าที่ รถไฟจะจอดทุกสถานี แต่ใช้เวลาจอดสั้น ๆ ไม่นานประมาณสถานีละ 1-2 นาที หรือจนกว่าจะมีผู้โดยสารขึ้นลงเรียบร้อย
ระหว่าทางจะมีแม่ค้าซึ้อตั๋วขึ้นลงเดิน ขายอาหารระหว่างสถานีอยู่ต่อเนื่องเหตุเพราะเป็นการเดินทางระยะสั้น ตู้รถไฟมีจำนวนตู้น้อย อย่างที่เดินทางมีเพียง 3 ตู้เท่านั้น จึงไม่มีตู้เสียงบริการอาหารให้ สินค้าที่ขายจะมี น้ำขวด ผลไม้สดปอกเปลือก หมี่แห้ง ข้าวหลาม ข้าวเหนียวหมูย่าง หมูทอด ไก่ทอด ฯลฯ ให้เราได้เลือกซื้อ
Bryan Adams Lyrics
