คิดถึงร้านข้างทาง

ช่วงนี้โควิดไม่ได้ออกไปไหนๆไม่อยากไปเดิน นั่งปะปนกับผู้คน กลัวว่าจะได้รับเชื้อโควิด ยิ่งที่บ้านมีผู้สูงอายุทำให้ต้องระมัดระวังมากยิ่งขึ้น หากจะให้พูดถึงร้านอาหารข้างทาง โดยส่วนตัวไม่ได้เจาะจงว่าจะต้องมีชื่อคนรู้จัก จะเลือกร้านอาหารตามประเภทของความอยากในแต่ละครั้งไปเป็นที่ตั้ง

ร้านข้างทางร้านแลกต้องย้อนไปตอนเด็ก ร้านข้างทางคงเป็นร้านขายข้าวเหนียว ตรงถนนหน้าบ้าน เจ้าของร้านเป็นคุณยายอายุเยอะ ทำข้าวเหนียวหน้าสังขยา หน้ากุ้ง หน้าปลา ข้าวเหนียวปิ้งไส้กล้วย และเผือก ขายช่วงเช้า สาย ๆ ก็ขายหมด ต้องตื่นแต่เช้าไปซื้อไม่นั้นไม่ทัน เพราะอร่อยมีเจ้าเดียว ที่บ้านจะเป็นลูกค้าเจ้าประจำของยาย เรายังจำรสชาติที่กินตอนเด็ก ๆ ได้ดี เสียดายฝีมือคุณยาย ลูกหลานไม่ได้นำมาสานต่อ 

ร้านข้างทางที่เราชอบส่วนใหญ่แล้วจะเป็นรถเข็นตั้งร้านขายริมถนน ตั้งโต๊ะและเก้าอี้บนฟุตบาททางเท้า เวลาเราไปไหน ๆ หาเจอะอะไรที่หน้ากินก็จะซื้อไม่เลือกว่าจะต้องเข้าไปในร้าน โดยเฉพาะร้านก๋วยเตียวที่เราใช้บริการบ่อย ๆ ก็ร้านชายสี่บะหมี่เกี๊ยวเพราะเราชอบรสชาติ เวลาหิวเจอะตรงไหนก็จะเข้าไปอุดหนุนตรงนั้น 

ร้านข้างทางลืมไม่ได้อีกร้านก็ต้องเป็นร้านกล้วยแขก หลังจากกินอาหารคาวมื้อกลางวัน ต้องตบท้ายด้วยกล้วยแขกเจ้าอร่อย กรอบนานไม่อมน้ำมัน งานนี้ร้านไหนเด็ด สูตรไหนเด็ดจัดเต็มสองมือ

อีกร้านข้างที่เราชอบหากเจอะจัดมาสักถุงนั้นก็คือร้านกล้วยปิ้ง มันเผา โดยเฉพาะหน้าหนาวมันเผาเนื้อนุ่ม ๆ หวาน อร่อยมากๆ แม่ค้าเผากันไม่ทันเลยก็ว่าได้ 

สุดท้ายร้านข้างทางที่อยากจะบอกคือร้านขายโจ๊ก เป็นเมนูที่กินตั้งแต่เด็กจนเดียวนี้ก็ยังกินอยู่ โจ๊กเหมาะสำหรับคนตื่นเช้า และคนนอนดึก โดยเฉพาะโจ๊กหมูสับเนื้อเนียนนุ่ม ใส่ตับ ใส่ไข่ครบเครื่อง ได้กินแล้วอุ่นท้องสบายตัวจัดเสิรฟ์แก้หนาว กินชามเดียวก็ยังไม่พอ

ขอบคุณภาพจาก Google