รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม

สิ่งหนึ่งที่ตัวเราให้ความสนใจทุก ๆ ครั้งที่เห็นนั้นก็คืองานฝีมือ อาจเป็นเพราะเห็นอยู่บ่อย ๆ  จากคนใกล้ตัวนั้นก็คือแม่และน้องสาว  

แม่เป็นคนมีฝีมือทางด้านการเย็บปักถักร้อย เราเห็นบ่อยครั้งในงานฝีมือของแม่ ตอนเด็ก ๆ แม่เราจะทำงานฝีมือโดยการถักชุดกระโปรงให้ลูกสาวทุกคน ส่วนน้องสาวได้เรียนรู้จากแม่ มีฝีมือเช่นเดียวกันกับแม่ 

ยิ่งทางด้านการปักแล้ว น้องสาวเราเก่งงานปักมากๆ อย่างการปักปัก โดยเฉพาะการปักครอสติส จนทำให้เรานึกอยากจะเก่ง และทำให้ได้เป็นเหมือนกับแม่และน้องสาว 

แต่จนแล้วจนรอดเราไม่เคยได้ลงมือทำได้แต่มองผลงานของทั้งสองคนอย่างชื่นชม และมักจะคิดเสมอว่าตัวเองไม่มีฝีมือ ไม่มีเวลามานั่งเรียนแบบนี้เป็นแน่น อีกอย่างที่บ้านมีคนเก่งอยู่แล้วทำไม่ต้องเรียนด้วยอยากได้งานฝีมือชิ้นไหนแบบไหนก็บอกน้องสาวทำให้ได้ทุกอย่างทุกครั้งๆที่ต้องการ

จนกระทั้งเราได้ย้ายออกจากบ้าน นึกอยากได้งานฝีมือสักอย่างก็ต้องคอยให้กลับบ้านไปถึงจะได้  ยิ่งพอมาอยู่ไกลบ้าน ช่วงแรก ๆ ก็ไม่ค่อยจะมีเพื่อนสักเท่าไร จึงเกิดความคิดที่จะเรียนงานฝีมือขึ้นมา จากเดิมที่คิดว่าคงทำไม่ได้กลับทำได้หลายอย่าง โดยเฉพาะด้านการถัก เราทำพอใช้ได้เลยที่เดียว นอกจากการถัก เรายังมีงานฝีมือด้านอื่น ๆ ที่เราคิดว่าเราน่าจะทำได้ สิ่งเหล่านั้นเราเรียนรู้จากหนังสือ เรียนรู้จากYoutube หรือแม้กระทั้งโทรถามแม่และน้องสาว  

งานฝีมือเหล่านั้นส่วนใหญ่เราจะทำให้กับตัวเอง มีบ้างที่จะทำเป็นของขวัญให้กับคนอื่นๆ บ้างในช่วงเทศกาลสำคัญ ๆ เรารู้สึกว่าพอได้เรียนงานฝีมือ 

ทำให้มีความรู้  ยิ่งได้เรียนรู้มากเท่าไรก็ยิ่งสนุกกับมันมากเท่านั้น เราว่าเรียนรู้ไว้ไม่หนักเรี่ยว หนักแรงหรือเสียหายอะไร มีประโยชน์กับตัวเอง เราว่าการหาความรู้ไว้ ยิ่งมากยิ่งดี  "รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม"